Na het overlijden van Aukje waren er veel lieve, hartverwarmende reacties.
Dat heeft me echt goed gedaan, al die mensen die met ons meeleven.
Toch waren er ook nog vragen, en hier wil ik daar nog even op in gaan.
Het is erg vlug gegaan allemaal met Aukje, toch had ik al een tijd het gevoel dat ze niet zo lekker was.
Vaak verkouden, en toen Tjibbe hier pas was had ze een erg ontstoken oog.
Met kuurtjes kwam ze er steeds wel weer bovenop, maar ik heb diverse malen aan de da gevraagd of er niets mis was binnenin haar hoofdje.
Hij zag geen reden om verder onderzoek te doen omdat Aukje ook lange periodes had waarin ze niks mankeerde.
Toen het opeens zo fout ging met Tjibbe en Aukje weer alleen was ging het een tijd echt goed met haar.
De laatste week ging ze minder eten maar ik dacht dat dat misschien kwam omdat ze alleen was.
Totdat ze de vrijdag voordat haar nieuwe vriendje zou komen ineens wat benauwd op haar borst werd.
We besloten de da te bellen en erop te staan dat hij een foto zou maken.
Er zaten abcessen op haar longen.
Daarna ging het heel vlug zoals ik al verteld heb.
Ik denk ook dat de koppeling met Tjibbe fout is gegaan doordat Aukje al ziek was.
Achteraf vallen de puzzelstukjes allemaal wel goed in elkaar, maar mocht er ooit weer zoiets gebeuren dan sta ik erop dat de da meteen foto's maakt.
Aukje is acht jaar en een paar maanden geworden.
Zo, en dan kan ik nu vertellen hoe wij het mooie paasweekend door hebben gebracht.
We hebben het gedeelte waar de konijnenren gaat komen ontdaan van bomen en struiken.
Vooral de wortels gingen er erg moeilijk uit.
Arno knipt de restanten van de boomtakken in stukjes, staat wel stoer toch? ;0)
In de tuinkast maakt hij een mooi rekje voor mijn spulletjes.
Erg fijn, het was zo'n troep in die kast. Als je hem opendeed viel er van alles uit.
Ben benieuwd hoe lang het zo netjes blijft, haha!
Onze katten moeten nog even wachten voor ze naar buiten mogen en ik mis ze wel.
Klusjes zijn altijd gezelliger met die steekneuzen om je heen.
Maar kijk, buurpoes Simba wil me wel gezelschap houden.
Wat een schatje is het toch, al zit hij hier wat angstig naar de konijnen te kijken.
Hij loopt altijd met een grote boog om de ren heen.
Dan, omdat ik toch bezig ben, neem ik deze wilde woestenij ook maar even onder handen...
en daarna ziet het er zo uit...
Tja, die plantjes moeten nog wel even groeien natuurlijk!
Terwijl wij behoorlijk lopen te zweten heeft Tjibbe het beter voor elkaar.
Samen met Hetske aan de paas-brunch
die natuurlijk bestaat uit paas-takken
Hmmm,lekker...
En dan aan het hooi
In hun nieuwe mandje. Volgens mij zijn ze er wel blij mee.
Zoals jullie zien hebben we ons niet verveeld met de paasdagen.
We moeten nog een kant van de tuin leegmaken en dan maar wachten tot de schuttingen worden geleverd.
De katten moeten nog even op hun tanden bijten, maar dan kunnen ze toch echt weer in de tuin spelen.
Leuk om naar uit te kijken, maar er is eerst nog veeeeeel werk aan de winkel!
