dinsdag 29 maart 2011

Het gaat weer goed !

Allereerst wil ik hierbij iedereen bedanken voor de meelevende reacties op mijn vorige log...het heeft me heel veel troost gegeven in een nare tijd.
Het gaat nu wel beter,al blijft het allemaal heel vreemd om iemand zo plotseling te moeten missen...
Intussen heb ik weer (zucht!) griep gehad,best heftig met een aantal dagen tegen de 40 graden koorts.Vorige week ben ik weer gaan werken en heb ik verder m'n dingen allemaal weer opgepakt.Jullie willen niet weten hoe mijn huis eruit zag na een week in bed liggen.Arno verzorgde natuurlijk de diertjes wel,maar hij heeft ook geen tijd om het huis bij te houden.Geeft niks,vorige week ben ik flink aan de slag gegaan en het werk op kantoor is ook weer helemaal bij.
Wie ik ook best mis is buurpoes Simba,hij is verhuisd naar een nieuw adres omdat buurman hem niet meer kon verzorgen.(dat deden wij meestal)Het is beter voor de kat,maar het is jammer dat hij nooit meer voor onze deur zit te miauwen en aan komt lopen als ik thuis kom.Gelukkig belde buurman vlak voordat Simba wegging nog even aan zodat ik Simba nog een afscheidsknuffel kon geven,aardig he?
Zo,en dan nu weer wat foto's.

Joepie!!!!Het nieuwe deel van de serie "de aardkinderen" is vandaag uitgekomen en Arno was zo lief om het boek voor me mee te nemen.Ik keek hier echt naar uit,en ik verheug me er echt op om deze superdikke pil te gaan lezen.

Afgelopen weekend mezelf een plezier gedaan en wat dingetjes geknutseld,wilde ik al een tijdje doen maar die stomme griep gooide roet in het eten.Deze theedoos een beetje gepimpt,past leuk bij de rest van m'n rood-witte keukenspulletjes.

En dit zijn paas-haasjes...(om misverstanden te voorkomen zeg ik het maar even,hihihi) Het was de bedoeling dat het er drie zouden worden,maar ik vind het zo ook wel goed...misschien als ik weer eens een ijverige bui heb komt nummertje drie erbij,maar ik heb nog best veel andere dingen in m'n hoofd die ik uit wil voeren.

Met de katten gaat alles goed,ze zijn nu heel veel buiten

Jakko zit een beetje te suffen in de aarde,het is te hopen dat hij wel zijn voetjes even veegt als hij weer naar binnen gaat.

Jenske heeft een nieuwe mand gekregen,en omdat ze bang is dat er iemand anders in gaat liggen blijft ze liever binnen.Ze kan het echt niet hebben als Joppe erin gaat liggen,die dat dan natuurlijk juist wel doet.

Jiske geniet ook van het zonnetje

En Joppe doet alsof hij niet snapt dat katten niet op de tafel horen

Tjibbe is lui...

Het terras-randje is altijd zo lekker om tegen aan te hangen.Hetske is even helemaal klaar met mij,want de konijnen hebben de inentingen weer gehad en Hetske is altijd nogal lang boos op mij na zoiets.Tegen de tijd dat ze weer op de foto wil en zich weer laat aaien moet ze alweer naar de dierenarts voor een inenting,hahaha!

Bij de crematie van buurvrouw heb ik trouwens met het schaamrood op mijn wangen gestaan....het was er verschrikkelijk druk,en na afloop van de plechtigheid zagen wij voor het eerst de buren die in ons "blok" wonen eens allemaal.Niks geks aan,maar echt iedereen vroeg aan ons of wij die mensen "met-die-krolse-kat" soms waren...
Nou, een krolse kat hebben we niet,maar wel Jakko natuurlijk.Vreselijk dat zijn gekrijs zes huizen verder te horen is,maar de meeste mensen reageerden gelukkig vol begrip toen ze hoorden dat Jakko "niet helemaal goed is tussen de oortjes" en konden ze er wel om lachen.Gelukkig horen ze niks als Jakko 's nachts loopt te gillen,stel je voor dat je je kat weg moet doen omdat de hele buurt er last van heeft.Moet er niet aan denken!Want ondanks zijn gekrijs is hij gewoon een lieve knuffelkat die we nog lang niet willen missen!

maandag 7 maart 2011

Verdriet....


Het is hier lang stil geweest,en nu ik hier weer even ben heb ik geen leuk nieuws....
Afgelopen zaterdag kwam ons buurmeisje langs om ons het verschrikkelijke nieuws te brengen dat haar moeder, 56 jaar jong, in de ski-vakantie plotseling is overleden.
Eerst is er het ongeloof,de schok, en dan het besef dat we haar nooit meer zullen zien.
Nooit meer een kletspraatje op straat,nooit meer spontaan een wijntje drinken op een gezellige zaterdagavond...nooit meer,nooit meer.
Alhoewel wij erg van slag zijn door het hele verhaal ben ik vooral verdrietig om haar man en haar dochter en zoon die hun lieve moeder moeten missen....
Gisteren zijn we er langs geweest om ook buurman en buurjongen persoonlijk ons medeleven te tonen...ik wilde flink zijn maar toch komen dan die vervelende tranen weer.Bij het zien van een schilderij wat ze heeft gemaakt,bij het zien van haar foto,bij het luisteren naar hoe alles is gegaan...
Ik heb dan altijd zo'n vreemd gevoel,alsof het gewoon niet gepast is dat de zon schijnt en dat de natuur juist nu weer ontwaakt uit haar winterslaap.
Maar we weten ook dat het weer overgaat,dat het leven doorgaat en straks alles weer "normaal" voelt.Maar nu even niet....nu denken we aan buurvrouw,en aan haar man en kinderen.Omdat we gewoon niet anders kunnen.....