Hetske had een maagovervulling,en de da wilde haar sonderen.Daar waren wij het in eerste instantie niet zo mee eens,we hebben dat eerder bij Aukje meegemaakt en het gaf veel stress en narigheid.(Aukje knapte er wel binnen enkele uren van op)
Dus eerst medicijnen,en we moesten 's avonds bellen om te melden hoe het met haar ging.Naar huis dus,waar het wat Tjibbe betreft meteen weer oorlog was tussen de twee konijnen.Hetske apart gezet,ik had het idee dat ze genoeg had aan haar ziek-zijn zonder daar een agressieve Tjibbe bij nodig te hebben.
's Avonds was haar toestand nog steeds niet beter,en weer zijn we naar de da gegaan.Daar is ze toch gesondeerd,en ze kreeg nog wat medicijnen en vocht via een infuus.Ze had een haarbal,terwijl ik toch vaak druk ben met de Prozyme.We moesten haar thuis nog injecties geven en cisaral.Om een lang verhaal kort te maken; dinsdagochtend bij het eerste ochtendlicht (waar ik beneden op de bank op had zitten wachten) zag ik dat ze hooi zat te eten,dat er wat biksjes weg waren en dat de binnenren vol keutels lag.
Gelukkig!!! De da belde 's ochtends meteen en ik had dus goed nieuws,ze was ook wel weer rond aan het hupsen en zag er stukken beter uit dan de dag ervoor.Mooi,zou je zeggen en dat is ook zo.Maar ondertussen was wel duidelijk dat Tjibbe ronduit vervelend tegen Hetske deed.Door de tralies van de binnenren beet hij haar,terwijl zij best toenadering zocht.Met de toestand Aukje-Tjibbe nog in het geheugen besloot ik geduld te hebben,tenslotte had Hetske al narigheid genoeg gehad en ze moest even tot rust komen.
De ren dus maar gedeeld met een hekje ertussen...
Hetske krijgt het gedeelte waar ze het nachthok in kan en de binnenren.Als ik dinsdag de boel aan ga vegen weet Tjibbe door het hekje van de binnenren te glippen en valt Hetske echt aan,hij bijt haar flink.Hetske slaakt zelfs een doordringende gil,iets wat ik nog nooit heb gehoord van een konijn en ook nooit meer wil horen!
Ik blijf kalm,grijp Tjibbe en zet hem over het hekje...en pas daarna breekt het zweet me uit en beginnen m'n benen te trillen.
Omdat Tjibbe onvriendelijk blijft doen zet ik donderdag de bovenkant van een kooi in de ren en maak ik door middel van hekjes de ren klein.Tjibbe zet ik erin.Natuurlijk voel ik me gemeen om hem zo op te sluiten,maar wachten tot dit vanzelf overgaat heeft geen zin.Hetske wurmt zich meteen tussen het kratje en de kooi.In het begin bijt Tjibbe haar steeds,op zijn gemakje zoekt hij plekjes waar hij lekker z'n tanden in kan zetten.
Na een tijdje laat ik Tjibbe los,en het lijkt geholpen te hebben!Hij jaagt nog wel wat,maar dat bijten is over.Na een half uur bij ze gezeten te hebben laat ik ze verder en hou het van afstand in de gaten.Het gaat zowaar langzaam aan beter,gelukkig.
Vrijdagochtend is alles weer koek-en-ei,samen aan de biksjes
en samen sjaggo kijken omdat die camera er weer eens is!
Wat zou ze nu in Tjibbe's oor fluisteren?
"Sorry hoor Jose, maar dat hou ik even voor mezelf!"
Ik ben blij dat alles weer goed is gekomen,een ziek konijn is al naar genoeg maar als je dan ook nog dat gedoe van koppelen er bij krijgt baal je wel even.Een uurtje van huis weg zijn met Hetske is dus genoeg om Tjibbe op tilt te laten slaan.Of...
voelt hij gewoon aan dat Hetske niet lekker is? Net als toen met Aukje? Ik let nu goed op of die kleine dingetjes waar het met Aukje mee begon nu ook weer voorkomen.(Het wegjagen van mandjes,speeltjes,eten en zo)Wel heb ik een extra schuilhokje bestelt,voor als het weer voorkomt en neem ik Tjibbe voortaan mee naar de da als Hetske wat mankeert.En andersom.Maar voorlopig hoop ik toch vooral dat de konijnen gewoon gezond blijven en genieten van elkaar;)
